بررسی کارایی لیکای خام در حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول‌های سنتیتیک

زمینه و هدف: آنتی بیوتیک‌ها در محیط زیست می‌تواند در خاک و رسوبات تجمع پیدا کرده و از این طریق، باعث اثرات سوء بر روی عملکرد طبیعی اکوسیستم و همچنین کاهش میزان تجزیه طبیعی آلاینده‌ها، از طریق تولید آنتی ارگانیسم‌های مقاوم به آنتی بیوتیک‌ها شوند. علاوه برآن، ژن‌های مقاوم به آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند وارد منابع آب آشامیدنی شده و از این طریق، موجب تولید بیماری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک‌ها گردند. مواد و روش ها: لیکای خام از منابع محلی تهیه گردیده و بعد از شستشوی چندباره با آب بدون یون، به عنوان جاذب خام مورد استفاده قرار گرفت. مشخصات جاذب توسط تکنیک‌های تخصصی اسکن میکروسکوب الکترونی (SEM)، اسپکتروسکوپی مادون قرمز فوریه (FTIR)، اسپکتروسکوپی فلورانس اشعه ایکس (XRF) و اسپکتروسکوپی تفرق اشعه ایکس (XRD) تعیین گردید. کلیه آزمایشات، در راکتور جریان ناپیوسته انجام گرفت. پارامترهای مختلفی از قبیل میزان غلظت اولیه جاذب (g/L10، 8، 6، 4،2)، غلظت اولیه آنتی بیوتیک‌ها (mg/L 200 ،150 ،100 ،50)، pH اولیه محلول (11 ،9 ،7 ،5 ،3) و زمان تماس (1 تا 210 دقیقه) بر روی کارایی حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که جاذب مورد استفاده، کارایی بالایی در جذب آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول‌های آبی دارد. برای آنتی بیوتیک تتراسایکلین، بیشترین راندمان حذف در pH معادل 3، زمان تماس 180 دقیقه، جاذب g/L 10 و در mg/L 200 از غلظت آنتی بیوتیک‌ها مشاهده شد. تحت شرایط فوق، بیش از 49 درصد تتراسایکلین حذف گردید. نتیجه گیری: بطور کلی نتایج این تحقیق اثبات کرد که جاذب لیکای خام به عنوان یک جاذب ارزان قیمت قادر است بطور موثر آنتی بیوتیک‌ها بخصوص تتراسایکلین را از محیط‌های آب حذف کند.